Παρασκευή απόγευμα και η ομάδα αναχωρεί για το Λουτράκι, όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Μετά από ένα κουραστικό ταξίδι μέσα στη ζέστη και γεμάτο απρόοπτα, καταλήξαμε στη λίμνη της Βουλιαγμένης, κοντά στο Ηραίο, όπου κατασκηνώσαμε.
Το ξημέρωμα μας βρήκε σε πλήρη εγρήγορση, και σε οργασμό ετοιμασιών για το ταξίδι και την ανάβαση στο Μαίναλο. Η πρωινή ηρεμία της λίμνης ήταν το κατάλληλο τονωτικό για τη συνέχεια.
Πήραμε τα αυτοκίνητα και προχωρήσαμε μέχρι την περιοχή του Ηραίου. Ο ήλιος εν τω μεταξύ άρχισε να δείχνει τις απειλητικές του διαθέσεις και να μας προϊδεάζει για μια καυτή μέρα.
Μια σύντομη στάση στο φάρο της περιοχής και δρόμο για το Λουτράκι και για τον πρωινό καφέ. Αφού προστέθηκε στη παρέα και το τελευταίο της μέλος, πήραμε το δρόμο προς την Τρίπολη και καταλήξαμε στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου.
Σιγά σιγά ο χώρος που είχαν καθαρίσει οι διοργανωτές γέμισε με τα πολύχρωμα αντίσκηνα των ορειβατών απ όλη την Ελλάδα.
Λίγη ξεκούραση, λίγος μεσημεριανός ύπνος, ενημέρωση για το πρόγραμμα και έτοιμοι για την ανάβαση στην Οστρακίνα, τον αντικειμενικό στόχο της ομάδας.
Το καλογραμμένο και τέλεια σηματοδοτημένο μονοπάτι ξεκίνησε απ το καταφύγιο και σιγά σιγά μας ανέβασε στο ψηλώματα. Η διαδρομή δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτήθηκε μία ώρα πορείας για να φτάσουμε στη κορφή.
Από εκεί πάνω, στα 1982 μ. υψόμετρο, είχαμε θέα σχεδόν όλη την Πελοπόννησο. Η θέση του Μαινάλου στο κέντρο της, δίνει στον αναβάτη της κορφής τη δυνατότητα να αγναντέψει από το Παναχαϊκό και τη Ζήρεια, μέχρι τον Ταύγετο και τα εκτεταμένα οροπέδια του Πάρνωνα.
Η κατάβαση δυσκόλεψε λίγο την ομάδα, αλλά στη κατασκήνωση το φαγητό ήταν ήδη έτοιμο. Τέλος το γλέντι που επακολούθησε έκλεισε κατά τον καλύτερο τρόπο την ημέρα. Η θαλπωρή της σκηνής και η δροσιά της νύχτας αναζωογόνησαν την ομάδα που το πρωί ήταν έτοιμη
για την επιστροφή.
Μια τελευταία φωτογράφηση με θέα την κορφή και με τις ωραιότερες εντυπώσεις από την άρτια διοργάνωση των ΕΟΣ & ΣΑΟΟ Τρίπολης, με τους δεκάδες εθελοντές να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, για την επιτυχία της ΠΟΣ, αναχωρήσαμε για τη Βυτίνα, τη Δημητσάνα και τέλος τη Στεμνίτσα.
Εκεί ο Γιώργος και η Γιούλα έκαναν τα αδύνατα δυνατά να μας ξεναγήσουν και να μας γνωρίσουν το υπέροχο χωριό τους.
Λίγες βόλτες στους κεντρικούς δρόμους του χωριού, με τα όμορφα κτίσματα και τους φιλόξενους ανθρώπους του...
...μας έβγαλε στο λαογραφικό μουσείο. Από κει κατηφορίσαμε το φαράγγι του Λούσιου για να επισκεφθούμε το μοναστήρι του Προδρόμου.
Τέλος στο γεφύρι της Στεμνίτσας απολαύσαμε τα παγωμένα νερά του Λούσιου, μέσα στη καύτρα του μεσημεριού. Εκείνο όμως που απολαύσαμε περισσότερο ήταν η φιλοξενία του Γιώργου και της Γιούλας που ακούραστα απαντούσαν στα ερωτήματα για την περιοχή τους.
Λίγο το μπάνιο στο ποτάμι, λίγο το ψωμοτύρι με τη ντομάτα και θα ξεχνούσαμε ότι είχαμε μπροστά μας την επιστροφή. Μέσω Βυτίνας, Κλειτορίας και Καλαβρύτων επιστρέψαμε στη βάση, κατάκοποι αλλά γεμάτοι από εικόνες και εμπειρίες.
Πάντα ψηλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου