Πήλιο 22 - 25 Μαρτίου 2014

    Το τετραήμερο της 25ης Μαρτίου η ομάδα το αφιέρωσε στο μοναδικό Πήλιο. Με ορμητήριο το ορεινό καταφύγιο του συλλόγου ''Ο ΠΑΝ Βόλου" στα Χάνια, σε υψόμετρο 1250 μ., οι συμμετέχοντες περπάτησαν σε μονοπάτια, περιηγήθηκαν σε χωριά, επισκέφθηκαν μουσεία και εκκλησίες, γεύτηκαν τοπικά εδέσματα, διασκέδασαν και εκτονώθηκαν.

Παραλία προς Νταμούχαρη

Τοξοτό πέτρινο γεφύρι

(Αντιθέσεις  Βουνό - Θάλασσα. Το Πήλιο τα έχει όλα.)

    Το Σάββατο 22 Μαρτίου μετά την τακτοποίηση των αποσκευών στο καταφύγιο και τα ξενοδοχεία της περιοχής, ακολούθησε μια χαλαρή τρίωρη βόλτα σε μονοπάτι που περνούσε από δάση και ξέφωτα, πλαγιές και κτήματα. Τα πεσμένα φύλλα και το μυστηριακό περιβάλλον που δημιουργούν οι γυμνές οξιές αυτή την εποχή, σε αντιδιαστολή με τον φωτεινό ορίζοντα στον Παγασητικό, πρόσφεραν τις πρώτες εντυπωσιακές εικόνες και προδιέθεσαν όλους για τη συνέχεια. 

Το ζεστό περιβάλλον και το νόστιμο φαγητό το βράδυ στο καταφύγιο δημιούργησε το θετικό κλήμα ώστε η μέρα να φύγει γλυκά ''εν χορδαίς και οργάνοις''.

    Την επομένη το λεωφορείο μετέφερε όλους στο χωριό Κισσός, απ όπου ξεκίνησε η πεντάωρη κατάβαση προς τον Άγιο Ιωάννη στην παραλία του Αιγαίου. Μέσα από υγρές ρεματιές και βουερούς χειμάρρους αρχικά, ανθισμένα περιβόλια και όμορφες αυλές στο Μούρεσι στη συνέχεια, πλησιάσαμε στη θάλασσα και τις ζεστές αμμουδιές στον Αϊ Γιάννη και τη Νταμούχαρη. Γέλια, φωνές, πειράγματα και γενική ευθυμία ακολουθούσαν παντού την ομάδα, μέχρι που το λεωφορείο μετέφερε τους κουρασμένους πεζοπόρους πάλι στο καταφύγιο, για φαγητό και ανασυγκρότηση. 

    Το πρόγραμμα της Δευτέρας περιελάμβανε επίσκεψη στα χωριά Ζαγορά και Πουρί, εξάωρη πεζοπορία προς την περιοχή Οβριός και επιστροφή στο Πουρί, ενώ για όσους θέλανε ένα πιο ξεκούραστο πρόγραμμα, επισκέψεις σε μουσεία, αξιοθέατα και... ουζερί των χωριών. Η περιοχή απ το Πουρί στον Οβριό και πάλι πίσω, ήταν μια περιήγηση στο ξεχασμένο Πήλιο, εκεί που οι τουρίστες και οι επισκέπτες είναι ελάχιστοι, οι υποδομές είναι ανύπαρκτες και η φύση σχετικά ανέγγιχτη. Μελανό σημείο που σχολιάστηκε από όλους, οι ποσότητες λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων που ρίχνονται στα οπωροφόρα δένδρα της περιοχής και που η οσμή τους μας συνόδευε για αρκετή ώρα. Το βράδυ το τσιμπούσι οργανώθηκε σε ταβέρνα στα Χάνια, με γευστικά φαγητά, μουσική και χορό. 

Έτσι φτάσαμε στην τελευταία μέρα της επίσκεψης στο Πήλιο, με αποχαιρετισμούς στο καταφύγιο και στη συνέχεια επίσκεψη στη Μακρινίτσα και στο μουσείο του χωριού, φαγητό στις Αλυκές το μεσημέρι και επιστροφή στις βάσεις. 

    Η εκδρομή αυτή χαρακτηρίστηκε από την άρτια οργάνωση, την αθρόα συμμετοχή, την φιλόξενη διάθεση των ανθρώπων του Πανός και την απουσία προβλημάτων. 

Η ομάδα θέλει να ευχαριστήσει αρχικά τον οδηγό του λεωφορείου Κο Νίκο Ντότσικα, για την ακάματη βοήθεια που πρόσφερε σε όλους. Τους ανθρώπους του καταφυγίου για την ευχάριστη φιλοξενία τους. Την Κα Κατερίνα, οδηγό στα μονοπάτια και ξεναγό στα αξιοθέατα, για τις πολύτιμες υπηρεσίες της. Την Βασιλική Παπαγιάννη για την άρτια οργάνωση της εξόρμησης.
Τέλος όλους τους συμμετέχοντες στην εκδρομή, μέλη και φίλους της ομάδας. 

    Πάντα τέτοια!