Καλή Χρονιά

Το Σάββατο 14 Ιανουαρίου η Ομάδα μας έκοψε την πίτα στον Κάμπο Σίμου, συνδυάζοντας το τερπνό μετά του ωφελίμου.
Έτσι το πρωί του Σαββάτου απολαύσαμε τον πρωινό μας καφέ στο Divino στο Αντίρριο, κάτω από καιρικές συνθήκες που δεν υπόσχονταν και την καλύτερη συνέχεια για το υπόλοιπο του διήμερου. Ωστόσο, όπως πάντα, δεν κάμφθηκε η διάθεσή μας και η αυτοκινητοπομπή των μελών και φίλων της ομάδας μας, ξεκίνησε ακολουθώντας τη διαδρομή Αντίρριο – Ναύπακτος – Ριγάνι – Πόρος. Προορισμός για την ώρα, ο Πόρος, θέση Καρέλι στην ανατολική όχθη του Εύηνου ποταμού, όπου σταθμεύσαμε και ξεκινήσαμε τις τελευταίες προετοιμασίες για την εκκίνηση της πεζοπορίας μας.

Περνώντας «άβρεχτοι» το ποτάμι, κάνοντας χρήση της συρμάτινης αερογέφυρας και του διαμορφωμένου βαγονιού, κινούμενου με την έλξη του ιμάντα του καρελιού (δες φωτογραφίες) και ακλουθώντας τις καμπύλες του καλλίγραμμου «φίδαρη» (άλλη ονομασία του Εύηνου), απολαύσαμε τη μαγευτική θέα των Διπόταμων. Τα Διπόταμα είναι το σημείο που ο παραπόταμος Κότσαλος, απλόχερα προσφέρει τα νερά του στον Εύηνο, ενισχύοντας την ενέργειά του.

Συνεχίζοντας το περπάτημα για μία ώρα περίπου, φτάσαμε στο πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Αρτοτίβας, το παλιότερο πέτρινο γεφύρι της Αιτωλοακαρνανίας, που στέκεται επιβλητικό, αντιστεκόμενο στην φθορά του χρόνου. Αρνητική εντύπωση μας έκαναν οι μαρμάρινες πλάκες, σχεδόν ταφόπλακες, με τεράστιες επιγραφές και αναφορές σε ματαιόδοξους συνανθρώπους μας, που κατάφεραν να αποσπάσουν μεγάλα ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό (τα λεφτά μας) για μικροεργασίες στο γεφύρι, υπενθυμίζοντας μας τα σημεία των καιρών μας.

Ένα τσιπουράκι στην κορφή της πέτρινης γέφυρας, συνοδευόμενο με σύκα ξερά και ξηρούς καρπούς, μας ζέστανε και ενίσχυσε την ενέργειά μας για να συνεχίσουμε στο δρόμο της επιστροφής στο «καρέλι», καθώς το μονοπάτι στην ανατολική πλευρά του Εύηνου δεν είναι σε καλή κατάσταση. Τα «καλούδια» απλώθηκαν πάνω στα ξύλινα τραπέζια, η φωτιά άναψε, και σε λίγο ο χορός, το τραγούδι και το παιχνίδι ξεκίνησε. Μετά από μια ώρα περίπου, ήρθε η ώρα για ξεκούραση στα δωμάτια στον ξενώνα του Γρίβα.



Το σκοτάδι έπεσε, οι προσκεκλημένοι μαζεύτηκαν και το δείπνο ξεκίνησε. Η βασιλόπιτα της ομάδος μας κόπηκε, ανταλλάχτηκαν ευχές και ο τυχερός της βραδιάς αναδείχθηκε (Κώστας Ντούνης) αποδεχόμενος και το δώρο προσφορά του Βασίλη Αγγελόπουλου (Χαρτί και Καλαμάρι / Ναύπακτος). Η συνέχεια και μέχρι τις τρις το πρωί χορός και τραγούδι. Μαγευτικοί ήχοι απ’ τα κλαρίνα του Λάμπρου και του Λεωνίδα, το τύμπανο της Μάνιας, την κιθάρα του Γιώργου, τα Μπουζούκια του Κώστα, και του Κοσμά και το μπαγλαμά του Κώστα. Ο Δέσποτας στο γνωστό ρόλο του, συντόνισε το χορό και την παραγωγική διαδικασία δίνοντας την απάντηση στο ερώτημα «πώς το τρίβουν το πιπέρι».
Η επόμενη μέρα της Κυριακής ξεκίνησε από νωρίς, με πρωινό και αναχώρηση για καγιάκ και περίπατο. Τόπος συνάντησης ο Πόρος απ’ όπου ξεκίνησαν σε τρις βάρκες οι ασκούμενοι στο άθλημα του καγιάκ. Οι στολές και οι βάρκες, γέμισαν πλουμιστά χρώματα το ποτάμι, ξεκινώντας το ταξίδι τους για τη γέφυρα του Μπανιά. Οι υπόλοιποι πεζοπορία στο υπέροχο μονοπάτι κατά μήκος του Εύηνου και ως το σημείο «Καλογερίνα» και τη «μαρμαρένια ρόκα». Τελικός προορισμός η γέφυρα του Μπανιά, όπου μαζευτήκαμε για φαγητό και αποχαιρετηθήκαμε, ανταλλάσοντας ευχές και ανανεώνοντας το ραντεβού μας.
Καλή χρονιά.