Στο Πάνταβρέχει

Για δεύτερη φορά ο Φ.Ο.Α. με εξήντα περίπου φίλους και μέλη του ανέβηκε στην Ευρυτανία για να επισκεφθεί το Πανταβρέχει, αλλά και για να περπατήσει στα μονοπάτια του Κώνισκου.

Την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου φτάσαμε στη Δομνίστα όπου και κατασκηνώσαμε στην πανέμορφη περιοχή του Πρ. Ηλία. Στη συνέχεια στη πλατεία του χωριού και μετά το φαγητό όλοι μαζί αρχίσαμε το γλέντι που κράτησε μέχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες.

Μια και το έφερε η κουβέντα, ας αναφέρουμε ότι αυτά τα γλέντια έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν της διάθεσης και της ευχάριστης ατμόσφαιρας που επικρατεί ανάμεσα στους συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις του συλλόγου. Δεν πάει να είμαστε κουρασμένοι ή να μας περιμένει μια κοπιώδης ανάβαση την επομένη; Ο χορός και το γλέντι, μετά ζωντανής μουσικής παρακαλώ, καλά κρατεί.

Το πρωί του Σαββάτου, όλοι ήταν έτοιμοι στην ώρα τους, με τις μπαταρίες γεμάτες και την προσμονή της μικρής, αλλά μοναδικής πορείας, μέσα στο φαράγγι του Κρικελλοπόταμου, στο μνημείο της φύσης, το Πανταβρέχει. Αρχικά όλοι ανεβήκαμε στα αγροτικά αυτοκίνητα και μέσα από τους κακοτράχαλους και ιδιαίτερα σκληρούς δρόμους της περιοχής, αρχίσαμε να περνάμε ένα ένα τα χωριά. Σκοπιά, Καστανούλα, Ρωσκά. Παντού εγκατάλειψη και σπίτια κλειστά. Που και που έβλεπες κανένα ντόπιο να ετοιμάζεται κι αυτός για να αφήσει σε λίγο τις προγονικές εστίες για τη μεγάλη πόλη.Αρκετοί φίλοι αναφέρθηκαν στο θέμα αυτό την ώρα που περνάγαμε. Η διαπίστωση πάντα η ίδια. Η αστυφιλία έχει ρημάξει την Ελληνική ύπαιθρο. Ας μην ξεστρατίσουμε όμως εδώ και αναφέρουμε τους λόγους. Είναι άλλωστε γνωστοί και όλοι συμφωνούν με αυτούς .

Με τις μέσες τσακισμένες από το σκαμπανέβασμα του αυτοκινήτου και το κεφάλι σαν κουδούνι, φτάσαμε επιτέλους στο ποτάμι και την αφετηρία της διαδρομής μας. Εκεί λες και κάτι αόρατο άλλαξε την κακή διάθεση και αυτόματα το κλήμα ανάμεσά μας απέκτησε τους γνωστούς του τόνους. Άρχισαν οι ετοιμασίες, φορέθηκαν τα μαγιό, πάρθηκαν οι φωτογραφικές κάμερες κι όλοι αμέσως ριχτήκαμε στο ποτάμι. Στην αρχή του φαραγγιού, επιβλητικό και λίγο τρομακτικό φαντάζει πάνω από τα κεφάλια το κρεμαστό γεφύρι. Στη συνέχεια τα βράχια και το νερό αναλαμβάνουνε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Από δω και πέρα αρχίζουν τα θαύματα. Κάθε περιγραφή νομίζω πως χάνει την αξία της, τη στιγμή που κάθε φίλος αρχίζει να εισπράττει αυτά που η φύση κι ο χρόνος έφτιαξαν και τόσο απλόχερα μας δίνονται.

- Η μοναδική φύση και ο πανδαμάτωρ χρόνος!

Μετά την έξοδο από το φαράγγι, όλοι γύρω από τα εδέσματα που ο καθένας κουβάλησε για την περίσταση, ανταλλάξαμε εντυπώσεις, πειράγματα και ... κεφτεδάκια.

Εκεί αρχίζει και η περιπέτεια της επιστροφής. Όλοι πάνω στα αυτοκίνητα παίρνουμε την ανηφόρα, με τις πρώτες απειλητικές σταγόνες της επερχόμενης βροχής να μας αναγκάζουν να βιαστούμε. Λίγες τελευταίες φωτογραφίες στο διάσελο της Καλιακούδας και με τον καιρό να κλείνει, να τρέχουμε να φτάσουμε στο καταφύγιο του ΕΟΣ Καρπενησίου για προστασία, μέχρι να κοπάσουν τα καιρικά φαινόμενα. Μάλλον φέτος το φθινόπωρο βιάστηκε λίγο να μας έρθει.

Η αλλαγή πλέον του προγράμματος είναι επιβεβλημένη. Η ιδέα του να στήσουμε σκηνές στο αθλητικό κέντρο, όπως είχε προγραμματιστεί, απορρίπτεται. Επιστρατεύονται διάφοροι φίλοι και σχετικά γρήγορα εξασφαλίζεται ένα κλειστό γυμναστήριο, ώστε να μπορέσουμε να καταλύσουμε. Ο χώρος αποδεικνύεται στεγνός, ζεστός και φιλόξενος. Το βράδυ φαγητό, ένα μικρό γλεντάκι και ύπνο.

Η Κυριακή μας βρήκε σε γενικό συναγερμό. Άλλοι ετοιμάζονται για πορεία κι άλλοι λόγω υποχρεώσεων για την επιστροφή. Αγκαλιές, φιλιά και δρόμο για το Κεφαλόβρυσο οι περιπατητές, από όπου θα ξεκινήσει η πορεία μας, με τελικό προορισμό το Μεγάλο Χωριό. Το μονοπάτι αρχικά κάτω από έλατα και στη συνέχεια από πλατάνια, μας βγάζει αρχικά στο γεφύρι του Ξερολύκου και στη συνέχεια στο Κλαψί. Εκεί κάναμε μια στάση για να επισκεφθούμε την παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Λεωνίδη και στη συνέχεια μετά από μια ώρα πορεία, φτάσαμε στο Μεγάλο Χωριό.

Στη πλατεία λίγη ξεκούραση, ένα καφεδάκι και έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Άλλοι θα τραβήξουν για Αθήνα, άλλοι για Αντίρριο κι άλλοι για άλλες πολιτείες. Εδώ λοιπόν κάπου πρέπει να ανανεώσουμε τα ραντεβού μας για κάποια άλλη εκδρομή.

Οι γενικές εντυπώσεις ήταν από θετικές, έως ενθουσιώδεις. Αν και το πρόγραμμα άλλαξε λόγω των προαναφερομένων αστάθμητων παραγόντων, η αίσθηση που πλανιόταν στον αέρα ήταν ότι κι αυτή τελικά ήταν μια ακόμα επιτυχημένη διοργάνωση του Φ.Ο.Αντιρρίου.

Πάντα τέτοια!