Στον Πλάτανο Ναυπακτίας

   Η απόδραση στον Πλάτανο είχε πλήρη επιτυχία!

   Δέσμιοι της καθημερινότητας, τρόφιμοι των νέων βασανιστικών και αβέβαιων συνθηκών, κρατούμενοι των ωραρίων και των ημερολογίων, οι σαράντα δραπέτες για ένα ονειρικό Σαββατοκύριακο. Ο τόπος όμορφος, η φιλοξενία άψογη, ο καιρός καλός, η παρέα ενθουσιώδης. Τι καλύτερο λοιπόν σκηνικό για μια επιτυχή απόδραση;

  Η δουλειά των μελών της ομάδας τον περασμένο Ιούλιο ήταν φανταστική. Το μονοπάτι για το πάνω μέρος του χωριού είχε καθαριστεί και σηματοδοτηθεί όπως έπρεπε. Σ' αυτό λοιπόν το μονοπάτι έγινε η Σαββατιάτικη εξόρμηση. Οι συνεχείς εναλλαγές του τοπίου κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον των περιπατητών, που στο τέλος όλοι ένοιωθαν γεμάτοι με εικόνες και ευχαριστημένοι για την εύκολη και άρτια οργανωμένη διαδρομή.

  Το κατάλυμα που μας φιλοξένησε, διότι περί φιλοξενίας επρόκειτο, ήταν άψογο, καθαρό και ζεστό. Στο εστιατόριο του, με την ευχάριστη θέα στο χωριό, εκτονώσαμε την πείνα μας και σχεδιάσαμε τις επόμενες κινήσεις μας.

  Η απογευματινή βόλτα στο χωριό ήταν μια ευχάριστη και απρόσμενη έκπληξη. Για τους νέους επισκέπτες του Πλάτανου, κατεβαίνοντας στον κεντρικό δρόμο του χωριού, ξαφνικά άλλαζες εποχή και μεταφερόσουν αρκετές δεκαετίες πίσω. Ένας τέλεια διατηρημένος δρόμος, χωρίς καμία αισθητική παραφωνία, αποπνέοντας το άρωμα της εποχής που ήταν γεμάτος κόσμο. Τι κι αν σήμερα λίγοι κάτοικοι του χωριού και λιγοστοί επισκέπτες διέρχονται το δρόμο αυτό, τι κι αν ελάχιστα μαγαζιά είναι ανοιχτά; Ο κεντρικός δρόμος του Πλάτανου είναι ένα μνημείο. Ένα μνημείο που σαν τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζουμε και στο μέλλον.

  Το δείπνο στο ξενοδοχείο το ακολούθησε το γνωστό από όλες τις εκδρομές γλέντι. Το κλαρίνο του Λάμπρου, το ούτι της Μάνιας και η κιθάρα του Γιώργου κράτησαν το κέφι σε υψηλά επίπεδα.

  Η Κυριακή ξεκίνησε μέσα στην πρωινή παγωνιά, με την ομάδα να ετοιμάζεται και να αναχωρεί για την επόμενη διαδρομή της. Το πρόγραμμα προέβλεπε κατάβαση στο γεφύρι της Δορβιτσάς. Το μονοπάτι αυτό φιδοσέρνεται ανάμεσα από ζαγάδες και ρουμάνια για να φτάσει στα λιγοστά λιόδεντρα στον πάτο του χωριού. Εκεί είναι θεμελιωμένο στέρεα και το γεφύρι, ανάμεσα στον Πλάτανο και τη Δορβιτσά. Φωτογραφίες, λίγη ξεκούραση πάνω στη ράχη του γεφυριού και πάλι δρόμο για την επιστροφή στη βάση και ετοιμασίες για την αναχώρηση.

  Η γενική αίσθηση που εκφράστηκε και από το σύνολο των φίλων που συμμετείχαν στην εκδρομή αυτή ήταν ότι όλα πήγαν καλά. Σε αυτό βοήθησαν η ομοιογένεια της παρέας, το κέφι και η καλή διάθεση, το περιβάλλον του χωριού και η Ιφιγένεια με τα παιδιά της Αντώνη και Λεωνίδα που μας προσέφεραν το μεράκι και την καλή τους την καρδιά. Γι αυτό τους ευχαριστούμε πολύ, μη ξεχνώντας βέβαια και το φίλο Άρη που στάθηκε πολύτιμος οδηγός στις διαδρομές, αλλά και πρωτοστάτης στην καλοκαιρινή διάνοιξη του μονοπατιού.

  Πάντα τέτοια.