Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Για την εκδρομή στα Άγραφα

   Τριάντα πέντε άτομα συμμετείχαν στην εκδρομή της ομάδας με προορισμό τα Άγραφα. Το απόγευμα της Παρασκευής με ψιλόβροχο και ομίχλη, φτάσαμε στο δυσπρόσιτο ορεινό χωριό και τακτοποιήσαμε τα πράγματα στα δωμάτια των ξενώνων μας.
   Φαγητό συζητήσεις και τραγούδι ήταν αναμενόμενο να κυριαρχήσουν, μετά από το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την προηγούμενη συνάντησή μας. Ο χορός και το γλέντι μετατέθηκαν για την επομένη, γιατί όλοι προερχόμενοι από τις εργασίες μας, είχαμε κουραστεί αρκετά κι απ τον χωματόδρομο που συναντήσαμε μέχρι το χωριό.
   Ο καιρός όσο πήγαινε κι έκλεινε κι έτσι το πρόγραμμα του Σαββάτου αναγκαστικά θα διαμορφωνόταν. Με την ανατολή, η βροχή δεν έδινε καθόλου περιθώρια για προγραμματισμό ορειβασίας κι έτσι μετά το πρωινό, το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να περπατήσουμε στα αξιοθέατα του χωριού και να καταλήξουμε στα καφενεία για να περάσει η ώρα.
   Το βράδυ σε ταβέρνα μαζευτήκαμε για φαγητό,γλέντι και χορό. Κοντά στα μεσάνυχτα τα σημάδια του καιρού άρχισαν να γίνονται πολύ ενθαρρυντικά και η πανσέληνος να ξεπροβάλλει για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέσα απ τα σύννεφα.
   Η Κυριακή ξεκίνησε αρκετά νωρίς, με επιτροχάδην πρωινό, ετοιμασίες και αναχώρηση, μετά τις απαραίτητες οδηγίες από τους ντόπιους για τη διαδρομή, για το βουνό που δεσπόζει των Αγράφων, τον Κουκουρούντζο.
   Πριν την αναχώρηση ενσωματώθηκε στην ομάδα σαν οδηγός, ο κτηνοτρόφος από τα Άγραφα κος Βασίλης Χαλιμούρδας, που μας οδήγησε στο σημείο από όπου θα ξεκινούσε η πεζοπορία.
Το θέαμα από εκεί έκοβε την ανάσα. Κάτω απ τα πόδια μας η κοιλάδα του Αγραφιώτη μέσα στην καταχνιά, με τα χωριά Επινιανά και Τρίδεντρο να αχνοφαίνονται στην απέναντι πλαγιά. Πάνω τους, να ξεπροβάλλουν απ τα σύννεφα στη σειρά οι μεγαλόπρεπες κορφές των Αγραφιώτικων βουνών, Καλόγερος, Λιάκουρα, Φτέρη, Πύργος, Πυραμίδα, Σύνορο, Αφορεσμένη και Ντελιδίμι. Δεξιά μας Γενίτσαρος, Καταρραχιάς και πάνω μας η Φουρκούλα.
   Επισπεύδουμε την αναχώρηση για να κερδίσουμε χρόνο. Η ανάβαση σχετικά επικίνδυνη, με τις πέτρες και το χορτάρι να γλιστράνε μετά τη χθεσινή βροχή. Όμως το ανέβασμα στην ράχη που οδηγεί στον Κουκουρούντζο δεν διαρκεί πολύ. Εκεί περπατώντας πάνω στα βράχια της κόψης και με τα ανερχόμενα απ τις κοιλάδες σύννεφα να κλείνουν και να ανοίγουν τον καιρό, φτάνουμε στην κορφή. Χαρά και δέος για το θέαμα, ικανοποίηση για την ευόδωση της προσπάθειας.
   Γύρω μας μια θάλασσα από κορφοβούνια, άλλα τρομακτικά κι άλλα βατά. Από εδώ βλέπεις τον Κοκοτό και το Προσηλιάκο, την Κόψη και το Καυκί, με το Βελούχι ανάμεσά τους, Την Κανάλα πάνω απ τη λίμνη των Κρεμαστών, το Μπορλέρο, τη Σβώνη και τις Νιάλες να φράσσουν τον ορίζοντα στα ανατολικά, το χωρίο των Αγράφων και την τρύπα του Αγραφιώτη από κάτω σου.
   Μετά τον ενθουσιασμό, την πατριδογνωσία, το πρόχειρο φαγητό και τις φωτογραφίες, κατάβαση και επιστροφή, με το μάτι χορτάτο και την ψυχή ανανεωμένη για να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της καθημερινότητας.
   Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φιλόξενους ανθρώπους των Αγράφων που μας δώσανε στέγη και τροφή, εξυπηρέτηση και καλοσύνη. Επίσης ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ στον Βασίλη Χαλιμούρδα και εκφράζοντας τα πιστεύω όλης τις ομάδας : ''Αδερφέ σύντομα θα τα ξαναπούμε''!

Δεν υπάρχουν σχόλια: