Το καλοσημαδεμένο μονοπάτι ανηφόριζε στην ανατολική πλαγιά του βουνού και μέσα από ολάνθιστες συστάδες τσαγιού έφτανε στην κορφή στα 1.743 μ. από όπου έβλεπες όλη την Εύβοια. Στην αρχή της επιστροφής, μας βρήκε η νύχτα και όλη η κατάβαση έγινε υπό το φως της πανσελήνου που έλουζε την πλαγιά. Η θέα με τα φωτισμένα χωριά σπαρμένα σε όλη την περιοχή, η φωταγωγημένη Χαλκίδα, αλλά και η τεράστια φωτεινή αντανάκλαση της Αθήνας στο βάθος, δίνανε άλλη διάσταση και δικαίωναν την επιλογή μας να επιλέξουμε την ώρα αυτή για πεζοπορία. Η συνέχεια δόθηκε στο καταφύγιο με το γευστικό φαγητό που ευγενικά προσέφερε ο διοργανωτής σύλλογος, αλλά και με μουσική και χορό και γενική χαλάρωση. Έτσι έκλεισε μία μέρα γεμάτη συγκινήσεις, αλλά και εμπειρίες. Το ξημέρωμα της Κυριακής μας βρήκε να μαζεύουμε τα υλικά μας και αφού γευτήκαμε το ζεστό τσάι, να ετοιμαζόμαστε για την επιστροφή στη ζέστη, τη φασαρία και την καθημερινότητα. Το επόμενο ραντεβού όμως έχει ήδη δοθεί για κάποια άλλη κορφή.
Πάντα ψηλά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου